تاثیر تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی لیپوکالین-2، تعداد سلول‌های سفید خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2

سابقه و هدف: لیپوکالین-2 آدیپوکینی است که به میزان بالایی در بافت چربی سفید بیان می­شود و به نظر می­رسد بر متابولیسم گلوکز و حساسیت انسولینی اثرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی دایره­ای بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین-2 مردان دیابتی بود. مواد و روش­ها: شانزده مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سن 7.9 ± 49.2 سال، وزن 11.4 ± 81.6 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3.9 ± 28.1 به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = 8) و تمرین مقاومتی (تعداد = 8) تقسیم شدند. آزمودنی­های گروه تمرین 8 هفته تمرین مقاومتی دایره­ای با شدت 50 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه را (3 روز در هفته) انجام دادند. شاخص­های پیکرسنجی و سطوح ناشتای گلوکز، انسولین و لیپوکالین-2 پلاسمایی همراه با هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) و تعداد سلول­های سفید خون (WBC) در ابتدا و پایان مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ها: تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی­دار سطوح پلاسمایی انسولین، HbA1c و WBC مردان دیابتی شد (0.05>P). تغییرات غلظت پلاسمایی گلوکز و مقادیر HOMA-IR در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل معنی­دار بود (0.05>P). غلظت پلاسمایی لیپوکالین-2 در گروه تمرین با افزایش همراه بود (0.05>P) که این تغییرات تفاوت معنی­داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0.05>P). بحث و نتیجه­ گیری: یافته­های تحقیق حاضر بیانگر آن است که تمرین مقاومتی دایره­ای می­تواند روش مداخله­ی موثری در بهبود نیم­رخ متابولیکی و التهابی در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 باشد. افزایش غلظت پلاسمایی لیپوکالین-2 احتمالاً ساز و کاری جبرانی در بهبود متابولیسم این بیماران است.